Theatermaker Sara van Nes gaat in haar NACHTSCHADE-reeks op zoek naar verschillende manieren om theater naar de club te brengen, met dans, live muziek en teksttheater.
De clubvoorstellingen in Skatecafe vertellen het verhaal van de moderne junk. Satirische acts, filmachtige scènes, live muziek en een DJ maken een avond waar je geen genoeg van kunt krijgen. Afgelopen juni zorgden Sara en haar expressieve, fysieke performers met het eerste deel al dat het dak van de club eraf ging, Nachtschade II belooft dat, met een combinatie van spel, live muziek en waacking, te overtreffen.
Nachtschade II is slechts eenmalig te zien en bestaat uit korte scènes over het (club)leven van jonge mensen. Regisseur Sara van Nes laat zich inspireren door interviews en nachtelijke gesprekken met vrienden uit Amsterdam Noord.
Voorafgaand zijn de deuren geopend voor een pizza en na afloop mondt de performance uit in een clubavond.
Begin volgend jaar komt ook Nachtschade III naar Skatecafé. Houd de agenda in de gaten!
concept, regie & tekst Sara van Nes | performers Annica Muller, Debbie Ruijter & Denzel Goudmijn | muziek Giorgi Kuiper | kostuums Marjolijn Brouwer | licht Yoan Georgiev | beeld Laura van der Spek, Daniel Nicoletti & Francine Maessen | productie Lara Wahr
Deze voorstelling is een productie van Het Volksoperahuis in samenwerking met Skatecafé Karin & Yvonne en komt tot stand met steun van het Fonds Podiumkunsten en het Amsterdams Fonds voor de Kunst.
Nachtschade || is te zien op 19 september om 21:00 in Skatecafe Karin & Yvonne
Sinds de introductie van zelfscankassa’s neemt winkeldiefstal toe. Het inspireerde Dries Verhoeven tot het onderzoeken van de morele fricties van onze laat-kapitalistische samenleving. Hij ging in gesprek met 24 mensen die af en toe iets ‘vergeten’ te betalen, met dieven in detentie en met hen die diefstal beschouwen als een vorm van politiek verzet. De proletarische shoppers en zelfverklaarde Robin Hoods werden uitgenodigd zichzelf en de wereld waarin ze opereren te onderzoeken.
Tussen de brokstukken van de vrije markt ontdekte hij een groep cynische consumenten die het opportunisme van hun economische leefomgeving hebben geïnternaliseerd; waarom deugdzaam zijn als de wereld naar de knoppen gaat? Maar, net als de supermarkt tonen deze mensen zich voor de bühne vaak voorbeeldig, ethiek is meer een kwestie van imago.
‘Alles moet weg’ is een levende installatie die zes uur per dag doorlopend kan worden bezocht. In een galerie staat een replica van een supermarktgang, uitgerust met een groot aantal cctv camera’s. Een performer, gekleed in sneeuwwitje kostuum en varkensmasker, belichaamt de neoliberale consument. Isadora Tomasi, Annica Muller en Rosie Sommers spelen afwisselend. Bezoekers kunnen om de installatie lopen, tussen de producten naar binnen kijken, of via schermen de gebeurtenissen in de supermarkt volgen. Als surveillanten in een panopticum observeren zij het ‘verdachte subject’. In de verdediging van haar eigen gedrag fileert zij de contradicties van haar economische leefomgeving. De tekst is gebaseerd op de interviews met ervaringsdeskundigen en op de woorden van Jean Genet, Karl Marx, Ruben Östlund, Rachel Shteir, Mathild Clerc-Verhoeven en Slavoj Žižek.
concept Dries Verhoeven | performance Isadora Tomasi, Rosie Sommers & Annica Muller | dramaturgie Hellan Godee & Miguel Melgares | geluidsontwerp i.s.m. Isadora Tomasi | geluidsmontage Peer Thielen | regieassistie Didi Kreike | bouw installatie Niklas van Woerden | ondertiteling Casper Wortmann | hoofd techniek Roel Evenhuis | communicatie Esra Merkel | productie Ellen van Bunnik (’n More) & Jitske Weijand
Everything Must Go is i.s.m. Holland Festival
en Nieuw Dakota.
Dit jaar jaar is de voorstelling te zien in de theaters.
10 t/m 13 oktober
24 oktober t/m 3 november
10 t/m 12 januari
4 t/m 5 februari
4 t/m 16 maart
Grand Theatre Groningen
“Een indrukwekkende allegorie van het moderne kapitalisme…De zorgvuldigheid grenst aan perfectie. Het publiek staat er bitter bij te grinniken.”
Theaterkrant Lees hier de recensie
“IJzersterke nieuwe theatrale installatie… De monoloog houdt het midden tussen een bekentenis en een aanklacht, en plaatst de toeschouwer in de complexe dubbelrol van begripvolle biechtvader en strenge surveillant.”
“We worden cynisch en opereren moreel dubieus, net als het ons omringende systeem.”
de Groene Amsterdammer Lees hier het artikel
“Alles moet weg zit waanzinnig goed in elkaar. Dries Verhoeven behandelt grote morele kwesties aan de hand van een alledaagse ervaring.”
Parool Lees hier de recensie
Coproductie Kees Roorda / Glass House & Theatergroep Suburbia
Een bloedstollende tocht langs de donkere diepten van waarheden.
In een kleine gemeenschap wordt het ontzielde lichaam van een jongeman gevonden. De bewoners zijn in rep en roer. Zoiets vreselijks is bij hun nog nooit gebeurd. Speculaties over wie de daders zijn, nemen een vlucht. Het wachten is op de officier van justitie die met een team van experts de plaats delict komt onderzoeken.
Theatermaker Kees Roorda maakt theater dat de grenzen van realiteit en fictie op een speelse en virtuoze manier overschrijdt. Met hedendaagse vormen transformeert hij een gebeurtenis tot een gevaarlijk levensecht en vervreemdende ervaring.
Credits concept Kees Roorda | acteurs Jacqueline ten Cate, Eric de Vries, Sunni Lamin Barrow, Annica Muller, Ronald Kalter, Heidi Arts & Teun Ridden | vormgeving Daniel Ament, uitvoerend Ginger Verhagen, stagiair Matthijns Brussee-Vader | techniek Jasper Kayser & Ian Soldaat | productieleiding Kim Eldering & Jitske Weijland | zakelijke begeleiding Lydia Brouwer Woort & Toa Maes | beeld Moon Saris & Bowie Verschuuren | M.d.a. Elsemarijn Hijweege
De locatievoorstelling De Wouden werd al in 2022 met veel succes gespeeld op o.a. Oerol. Nu komen De Wouden terug in 2024!
De Wouden is te zien op Karavaan Festival van 17 t/m 26 mei in Heiloo | Oerol van 7 t/m 16 juni | Het Amsterdamse Bostheater 20 juni t/m 7 juli.
“Na een verrassende wending aan het einde ligt de conclusie bij de bezoeker. Die heeft iets om over na te praten in de rij.” **** – NRC Lees recensie
.
THIS IS FUCKING CHAOS van Annica Muller is gebaseerd op haar afstudeervoorstelling This Ain’t Fucking Paris (2015), maar dan met een geheel nieuwe invulling; met de levenservaringen en de kennis van nu wordt de inhoud rigoureus herschreven. A work in progress over het persoonlijke engagement en de ironie van Muller.
Hierin brengt Muller een eigenzinnig genre ten tonele: ‘Stand up Dramedy’.
Muller laat banaliteit en spiritualiteit hand in hand gaan. Catchy en kitsch. Diepgaand en meeslepend. Met snelle schakels en onverwachte wendingen, vuige dramatische rapsongs, een levensverhaal in de vorm van een bouquetreeks-roman die uiteraard ontspoort in een B-actiefilm, hilarische flash forwards naar 2067 waar in de 76 jarige Muller reflecteert op haar oeuvre en de tijdgeest van nu en vele performatieve intermezzo’s.
Het Nationale Theater werkt in de zomermaanden samen met strandtentje Het Puntje. Annica Muller, artist in residence, is deze weken in Het Kommaatje, het houten huisje rechts van Het Puntje. Aan het einde van deze residentie toont Annica Muller drie avonden de resultaten van haar onderzoek in THIS IS FUCKING CHAOS.
Uitvoeringen 13 t/m 15 juli.
In standtent Het Puntje in Den Haag.
Credits
Tekstbegeleiding | Kees Roorda
Maker/performer | Annica Muller
Beeld | Annica Muller m.d.a. Tess Janssen
Techniek | Ramses Guurink
M.d.a. HNT & standtent Het Puntje
‘ Expanding Liberation. ‘
Een rituele rave, live techno, performers, een draaivloer, een After. Het komt allemaal samen in PEEP PERFORMANCE The Rave. In deze nieuwe editie van PEEP PERFORMANCE brengt Annica Muller performance, peepshow en tantra filosofie samen in een vernieuwd genre.
PEEP PERFORMANCE The Rave is een circulaire rave van creatie en destructie; hardcore en sensitief, underground en kosmisch, bevrijdend en smorend, spiritueel en dierlijk, naakt en mysterieus, genadeloos en kwetsbaar, celebratie en crematie. Aanschouw de cyclus waar alles uit ontstaat en naar wederkeert. In een zoektocht naar de expressie van hun seksualiteit openen de performers de deuren naar vrijheid. Ga voorbij aan de status quo, omarm de obstakels en doorbreek stigma’s. Dat wat verscholen ligt in de duisternis komt op speelse wijze aan het licht.
PEEP PERFORMANCE is in beweging. De basis; een draaivloer waarop vrouwelijke en non-binaire performers steeds opnieuw een intiem onderzoek met zichzelf en elkaar aan gaan. PEEP PERFORMANCE staat in het teken van ‘Expanding Liberation’; een simpele, directe vertaling van de essentie van tantra.
Credits concept, regie, performer Annica Muller | performers Adina McPherson, Merel Severs, Leila van Wetten, Robin Nimanong | muziek Robert Dender, Harold Koopman (Knipøg) | scenography Sacha Zwiers |kostuums Saskiarocks (Grow) | lichtdesign Benno Barends | curator The Arrival / The After Mohamed Boujarra (Simomo) | dramaturgie Kees Roorda |coaching Anne Maike Mertens | zakelijke leiding Tamara Roos | productie Emma de Smit | ontwerp Laura Kalter | beeld Arjen Dienske, Bas de Brouwer & Thomas van den Berg
Mede mogelijk gemaakt door en te zien in Theater Bellevue, HAL25, Gemeente Alkmaar, Kunstlinie/Zaal X en THE AFTER AFTER in Sexyland/World.
Mede mogelijk gemaakt door Amsterdams Fonds voor de Kunsten, Dioraphte, Prins Bernard Cultuurfonds en Fonds 21.
The After is hosted by Simomo.
The Rave vloeit moeiteloos over in The After. We betreden de nacht met nightlife performances uit de nachtclub/queer-scene. Een ruimte met de intieme sfeer van een nachtclub waar de grens tussen toeschouwer en performer fluide is.
Het persoonlijke engagement van Annica Muller speelt altijd een grote rol in haar werk. Zij deelt haar queeste en spirituele zoektocht met het publiek. Peep Performance komt voort uit haar verlangen om ruimte te creëren waarin thema’s als performativiteit, spirituele praktijk en seksualiteit onderzocht kunnen worden. Met Peep Performance faciliteert ze de ruimte die ze zelf heeft gemist; waarin de authenticiteit van de performers centraal staat en zij expressie geven aan de gelaagdheid van hun wezen. Samen met de vrouwelijke performers in Peep Performance creëert Annica een werkwijze waarbij performers en regisseur gelijkwaardig zijn en waarbij de stem van het individu cruciaal is voor het maakproces.
Publiek
Elke toeschouwer in de heeft vanuit diens plek een ander perspectief ten aanzien van het roterende midden. De gemene deler is dat we nooit hetzelfde kunnen zien, terwijl we naar hetzelfde kijken. Het enige dat constant is, is de verandering die we aanschouwen, dat zich cyclisch verwezenlijkt.
PEEP PERFORMANCE doet geen beroep op het intellect maar direct op de zintuigen, primitieve gevoelens en diepe overtuigingen.
‘YOUR TRUTH IN A PRETTY, DIFFERENT LIGHT’
What is really true in this post truth era? How do we form our opinions and how impressionable are we? The Circle of Truth uses a revolutionary combination of theatre, music and night culture to explore our twisted relationship with the truth. In this roaming 3-hour nightlife experience the devil himself helps you step out of your comfortable social bubble to see the truth in a new light. Sometimes pretty, always different.
‘WITH THE NIGHT AT PLAY, OUR PARTS ARE MADE REAL’
Directed by Chafik Benhmidouch and Xander Straat, The Circle of Truth is co-created by a diverse group of theatre makers, installation artists, ballet dancers, visual artists, opera singers, mime artists, musicians and other night creatures. All of us stepped out of our usual line of work to play a part in this multidisciplinary mindfuck. Art fanatics, theatre goers, opera lovers and night culture vultures: there is something in it for all of you. Want in?
directors Chafik Benhmidouch & Xander Straat | performers/co-creators Merante Tamar van Amesfoort, Perry Gits, Liza Kollau, Tessa Friedrich, Annica Muller, Niels van Heijningen, Jules Jaden Avery, Jeffrey Loewenicht, Merlijn Runia, Tyrone Menig, Lieke-Rosa Altink, Leila van Wetten, Charles Pas, Emirhakin, Sharon Harman & Dagmar Ketelaers | composition Nicolas Thayer | choreography Peter Leung | spatial art Marieke Peeters | digital art Livia Ribichini | technical production House of Chi | costume Saskia Rocks (Grow) | production Emma Wijbenga | image Ottilie Maters
The Circle of Truth is an initiative of the Open The Door Foundation.
‘Enthousiaste transformatie van theater- naar clubganger.’ – Iris Spanbroek, Bron
‘1 rotating platform, 6 strong performers, countless perceptions.
A RAVELUTION – EXPANDING LIBERATION.
PEEP PERFORMANCE is the sacred place where peepshow meets performance.’
Het nieuwe werk van Annica Muller, waarin de maker tantra, peepshow en performance samenbrengt in een vernieuwd genre.
Peep Performance is een circulaire rave van creatie en destructie; hardcore en sensitief, underground en kosmisch, bevrijdend en smorend, naakt en mysterieus, genadeloos en kwetsbaar.
Het publiek aanschouwt de cyclus waar alles uit ontstaat en naar wederkeert. Alle lagen van seksualiteit worden onthuld door de performers. Vol overgave gaan zij verschillende transformaties door. Via de zoektocht naar de expressie van hun seksualiteit openen ze de deuren naar de vrijheid. Ze gaan voorbij de status quo, ze omarmen de obstakels, ze doorbreken stigma’s en taboes. Dat wat verscholen ligt in de duisternis brengen zij op speelse wijze aan het licht.
Annica Muller: ‘Peep Performance is geen voorstelling maar een movement; een roterend platform waarop vrouwelijke performers uitgenodigd worden om het intieme onderzoek met zichzelf en elkaar aan te gaan. Alles in Peep Performance staat in teken en dienst van ‘expanding liberation’; een simpele, directe vertaling van de essentie van tantra. Het concept ontwikkelt zich mee met de tijd en is in constante interactie met de hedendaagse tendens. Deze beleving is nooit hetzelfde.’
PEEP PERFORMANCE is aankomende zomer te zien op de theaterfestivals. Meld je aan voor de nieuwsbrief om om de hoogte te blijven.
Credits Performers Merel Severs, Milou van Duijnhoven & Leila van Wetten | Concept/regie Annica Muller | Muziek Robert Dender & Harold Koopman | Kostuum Saskiarocks (Grow) | Coaching Martine Manten | Zakelijke begeleiding Tamara Roos | Producent Hollandse Luchten
Urgentie
Het persoonlijke engagement van Annica Muller speelt altijd een grote rol in haar werk. Zij deelt haar queeste en spirituele zoektocht met het publiek. Peep Performance komt voort uit haar verlangen om ruimte te creëren waarin thema’s als performativiteit, spirituele praktijk en seksualiteit onderzocht kunnen worden. Met Peep Performance faciliteert ze de ruimte die ze zelf heeft gemist; waarin de authenticiteit van de performers centraal staat en zij expressie geven aan de gelaagdheid van hun wezen. Samen met de vrouwelijke performers in Peep Performance creëert Annica een werkwijze waarbij performers en regisseur gelijkwaardig zijn en waarbij de stem van het individu cruciaal is voor het maakproces.
Spelregels
Geïnspireerd door de Tantra yoga filosofie, zijn 9 spelregels ontstaan, deze vormen het fundament van Peep Performance:
De uitwerking op de vloer
Bovenstaande thematiek en spelregels zijn door Muller vertaald naar een nieuwe manier van werken met haar performers en een vernieuwende publiekservaring. Peep Performance werkt met een wisselende groep van vrouwelijke performers op de vloer die live gecoacht worden door Annica Muller. 2 electric sound-designers staan op de steiger en componeren de beukende hartslag van Peep Performance live mee, reagerend op wat Annica en de performers brengen. Annica heeft tijdens deze rituale rave een mysterieuze rol; met haar begeleide stem is ze de verbinder tussen de performers, de performance en het publiek. Ze belichaamt een performative dramaturgie en is zowel dirigent als ‘space holder’. De performers houden zich aan een basisstructuur die dienstbaar is aan wat er in het ‘hier en nu’ gebeurt en ontstaat. De actuele chemie tussen de performers bepaalt het exacte verloop van de performance, die daarmee elke keer anders verloopt.
Publiek
Per speellocatie wordt de context meegenomen en bepaald hoe het publiek arriveert en geplaatst wordt rondom het roterende podium. Dit kan zijn vanuit eenpersoons-cabines, omgeven door plastic wanden, of glurend door een wand met kijkgaten. Uitgangspunt is dat de toeschouwer een privé-ervaring beleeft. De toeschouwer weet niet of hij/zij/hen gluurder, klant of theaterbezoeker is en moet bij zichzelf te rade gaan. Elke toeschouwer in de cirkel heeft vanuit diens plek een individuele ervaring en een ander perspectief ten aanzien van het roterende midden. De gemene deler is dat we nooit hetzelfde kunnen zien, terwijl we naar hetzelfde kijken. Het enige dat constant is, is de verandering die we aanschouwen, dat zich cyclisch verwezenlijkt.
Peep Performance doet geen beroep op het intellect maar direct op de zintuigen, primitieve gevoelens en diepe overtuigingen. Het geweld en tevens de kwetsbaarheid waarmee de verschillende performers zich uiten, maakt Peep Performance tot een intense beleving voor de toeschouwer; Een beleving waardoor je constant heen en weer geslingerd wordt, aangetrokken en afgestoten. Je wordt geconfronteerd met je eigen perceptie van de realiteit, in het samenspel van je zintuigen en aannames. Aanschouw de schoonheid van banaliteit en de banaliteit van schoonheid.
Praktisch
Peep Performance is een reizende installatie. De basis bestaat uit een ronddraaiende speelvloer van 10 meter doorsnede. Daarnaast staat een bouwsteiger voor de live sound-designers. Het publiek wordt rondom de draaivloer geplaatst. Per locatie wordt de setting voor het publiek bepaald en gebouwd, passend bij de omgeving.
De vloer wordt met een speciale kraantrailer geplaatst. Peep Performance kan spelen in binnenruimtes met een minimale oppervlakte van 24 x 24 meter en 6 meter hoogte. De ingang moet minimaal 4 x 2,7 meter zijn. De performance duurt ca 50 minuten.
Over de maker
Peep Performance is het onlosmakelijke vervolg op deze eerdere levenservaringen en projecten van Annica Muller:
Na haar acteursopleiding werkte Annica in een stripclub en danste ze in de performance van Tino Sehgal. Ze werd geconfronteerd met een topdown mentaliteit waarin mannen de regels voor de voor de vrouwen en hun lichaam bepalen. Ze ondervond de commercialisering en marktwerking van seksualiteit aan den lijve. De voorstelling Burning Butterfly XL gaat over het verliezen van je authenticiteit en hoe seksualiteit een product kan worden.
Annica is gespecialiseerd yogadocent. Zij blijft zich hierin scholen en geeft les. De voorstelling Yogi Anni (2021), genomineerd voor de BNG Bankprijs en winnaar van de Amsterdam Fringe Award, gaat over de soms verknipte relatie van het westerse liberale denken en de yogafilosofie, en wat er gebeurt als je hierin de grip met de realiteit verliest. Tijdens haar Tantra-yoga-teacher training in India leerde Annica een totaal andere levensbeschouwing; één waarin vrouw-zijn een prominente rol heeft en waar haar scheppende en destructieve vermogens worden erkend en vereerd. De Tantra filosofie is het fundament van Peep Performance.
Sinds de #metoo beweging is er veel veranderd in het maatschappelijke debat over machtsmisbruik en grensoverschrijdend gedrag. Het thema is nog steeds actueel en onze visie hierop verandert. Annica ervaart dat de theater- en filmsector achterlopen op het gebied van emancipatie en gelijkwaardigheid. Zij ziet een taboe op vrouwelijke seksualiteit en de uiting hiervan, veelal nog belicht vanuit een mannelijk perspectief en neergezet als een stereotypering, archetypisch of mythisch.
Met Peep Performance onderzoekt Annica de gebreken en poogt deze te beantwoorden in daden.
‘Get enlightened ASAP..!’
Step into the world of self-realisation, great promises and new age drama-content.
‘Get ready, because we’re gonna reveal a lot of mystery’s, misunderstandings and I’m about to share some huge secrets with you guys..’
Muller’s new performance reveals today’s challenges and offers handy ancient tools.
Yogi Anni is a tragicomedy about an American yoga-vlogger who gets trapped in her search for salvation in a ripped up world. Based on personal engagement and inspired by yoga lectures, vlogs, tutorials and TEDtalks. Yogi Anni is edgy entertainment with real content.
‘Today it’s all about the core!
The core of yoga, the core of life and the core of suffering.’
Muller: ‘The narrative of Yogi Anni includes my personal story and my experience as a yoga teacher. I use my engagement as my fuel; my relation with dualism, consumentism, depression, destructive behavior and what it means to be alive in this place of time. For this special project, I did several interviews with inspiring women – about their existential journey’s in seeking for salvation. Different stories with a common ground of depression, eating disorders and addiction. Their darkest hours and biggest revelations are intertwined in Yogi Anni.’
Credits Annica Muller, Concept & Performer | Loek de Bakker, Final Director | Martine Manten, Coach | Anke Vromen, dramaturgy| Kees Roorda, Text Coach | Marijn Brussaard, Music & Sounddesign | Merijn Versnel, Scenography | Lotte Oosterbroek, Production | Saskia van der Klei, Costume | Benno Barends, Light & Design | Ruud Janssen, Tess Janssen, Image.
Afgelopen zomer heeft Yogi Anni staan stralen op theaterfestival De Parade, Boulevard Festival en Amsterdam Fringe. 40 voorstellingen zijn opgevoerd en 2528 bezoekers stonden oog in oog met yogi Anni.
Muller werd met Yogi Anni genomineerd voor de BNG Bank Prijs en als kers op de taart ontving ze de Fringe Award. Wat betekend dat Yogi Anni op tournee gaat en maart/april te zien is in het theater.
Muller neemt de kijker mee in haar verslaving en de psychische problemen die schuilgaan achter het gepolijste voorkomen van Yogi Anni. Hiermee doet ze een poging het publiek te leren hoe ze zich staande moet houden in een wereld die in brand staat. De krachten en de valkuilen van yoga worden blootgelegd en ook hier ligt verslaving op de loer.
Een zeer knappe prestatie hoe Muller gevoelige en persoonlijke verhalen onderbrengt in een energieke festivalvoorstelling.’
‘Annica Muller overtuigt van begin tot eind met een slimme, meeslepende show. De jury is onder de indruk van haar sublieme kwaliteiten als performer en verhalenverteller.
De voorstelling begint enigszins overdreven positief en zet het publiek slim op het verkeerde been. Al snel verschijnen er kleine scheurtjes in het glanzende oppervlak, die het publiek naar een donkere en persoonlijke bekentenis leiden. De intelligente evenwichtsoefening tussen oprechtheid en ironie, zet het publiek op het puntje van hun stoel.
Muller slaagt erin een verhaal te vertellen dat zowel maatschappelijk als diep persoonlijk is. Yogi Anni is een energieke, intrigerende voorstelling over een zoektocht naar genezing, eindigend met een pleidooi om beter voor onszelf en de wereld te zorgen – waarbij je ook blijft zitten met de vraag: zijn we opnieuw in dezelfde val gelopen?’
‘Annica Muller is een volmaakte Yoga Barbie op De Parade in Utrecht. De theatermaker maakt smeuïge, volvette satire over de Instagramgenieke yogawereld.
…
Na dat energieke begin schakelt Muller plotseling hard van satire naar ernst. De muziek stopt, het discolicht gaat uit, Muller stapt uit haar psychedelische yogapakje en toont zich kwetsbaar in haar ondergoed.’ – Herien Wensink, Bron
‘Annica zocht redding in yoga, maar haar trauma’s haalden haar in; Ik zat in een vicieuze cirkel van mezelf belonen met drugs en alcohol, om mezelf vervolgens weer te straffen met zware yoga-oefeningen.’ – Djanlissa Pringles, Bron
‘Annica Muller, die met Yogi Anni venijnig en geestig commentaar geeft op de zelfverwezenlijkingsindustrie. Haar Yogi Anni is vol van idealisme, het vinden van geluk en de zoektocht naar je eigen ik. Maar laat het maar aan een theatermaker als Annica Muller (30) over om zulke verleidelijke thema’s in een mistroostige vorm te gieten.
Mede dankzij haar Engels met dik Amerikaans accent vormt alles wat ze zegt over zingeving en spiritualiteit onontwarbaar dikke slierten zelfhulptaal. Yogi Anni is ook een voorstelling over de maskerade van holle terminologie, waarachter de zoekende mens zich verschuilt.’ – Ron Rijghard, Bron
‘Net als in haar vorige solo Burning Butterfly toont Muller zich een boeiende, vormvaste performer, die zich met afwisselend open en indringend spel vol tot haar publiek richt.’ – Sander Jansen, Bron
Commercials voor een Beter Leven is een festival voorstelling over het zoet verlangen het geluk te kunnen consumeren. Ondergedompeld in overvloed verdoven de performers tegen de soms pijnlijke realiteit. De gulzigheid neemt toe waardoor waarheid de leegte en banaliteit en dierlijke van de mens steeds zichtbaarder wordt.
Regie Nina Sondagh | Regie-assistentie Serina Rosdorff | Dramaturgie Petra Eikelenboom | Spel Tine Cartuyvels, Peter Hendrikx, Annica Muller, Barnaby Luke Savage & Mathieu Wijdeven Scenografie & licht Vasilis Apostolatos | co-productie met Theater op de Markt | M.d.a Het Amsterdam Fonds voor de Kunsten, Rabarber en Stad Hasselt (BE)
In de zomer van 2015 was Commercials voor een Beter Leven te zien op theaterfestival de Parade en in 2016 op Theater op de Markt (BE).
Het Stedelijk Museum Amsterdam heeft in 2015 een groot overzicht van de Duits/Engelse kunstenaar Tino Sehgal gepresenteerd. De tentoonstelling ontvouwden zich in 2015 in 12 delen, gedurende 12 maanden. Het live werk van deze radicale kunstenaar was 365 dagen lang, van opening tot sluiting te zien.
Opgebouwd als een opeenvolgende serie werd in de tentoonstelling steeds een andere ‘situatie’ uit het oeuvre van Sehgal gepresenteerd, in steeds afwisselenden zalen van de vaste collectie-opstelling.
Bij Sehgal is het kunstwerk een live ontmoeting tussen kunstwerk en publiek. Sehgal maakt geen objecten, maar creëert ‘situaties’ in het museum, waarbij dansers en figuranten specifieke handelingen uitvoeren en soms de bezoeker aanspreken. Deze ontmoetingen bieden de bezoeker een volstrekt unieke ervaring van het levende kunstwerk.
In 2015 was Annica Muller als performer onderdeel van de cast Selling Out (2002); een doorlopende ‘situatie’.
‘De ‘situaties’ van Tino Sehgal hebben altijd iets weg van een samenzwering. Het gebrek aan bordjes brengt zelfs de doorgewinterde liefhebber in war en ook de suppoosten zitten in het complot. Er flitst een vrouw voorbij de ingang van de zaal. Met twee snelle danspassen ontdoet ze zich van haar jas en overhemd.’ – Jacco – Bron
Te midden van het zand en de karkassen staan vijf meisjes. Zij noemen zichzelf Lone Ranger Girl, Rock Slide Girl, Red Torpedo Girl, Swamp Thing Girl en Hot Spot Girl. Wie van hen gaat de wereld redden? Geïnspireerd door de heldin Antigone in de klassieker van Sophocles proberen ze zich staande te houden in de wereld van nu. Maar wie is de vijand en hoe ver willen ze gaan voor een echte heldendaad?
Concept Birgit Welink & Lisanne van Aert | Tekst Lisanne van Aert | Spel Merel Severs, Annica Muller, Henke Tuinstra, Maxime Vandommele & Birgit Welink | Begeleiding Martine Manten | Foto Baldwin Henderson | M.d.a. Ine te Rietstap & Luana Soro
De afstudeervoorstelling Welink en van Aert werd spoedig opgepikt en geprogrammeerd door o.a. Theater Kikker, Festival Tweetakt, (voorprogramma) Visavis Almere en OutNow! Festival in Bremen (D).
‘The OUTNOW! – Festival opened with concentrated femininity and a courageous ‘Fuck you!’ against the male gaze. A prelude that left questions.’ – Arne Schüttler – Bron
De blik van het kind in een (on)volwassen wereld.
Tezamen waren Muller & Savage benaderd door Frascati theater voor de Frascati Issue ENFANTS TERRIBLES. In deze editie van Frascati Issues nemen 90 kinderen vijf dagen lang Frascati over. In een wereld die met de dag groter, complexer en dreigender wordt, stellen we deze week het perspectief van het kind centraal. In voorstellingen, performances en een heuse rechtszaak houden ze het publiek een spiegel voor en tonen ze hun blik op de wereld. Geen kindervoorstellingen dus, maar voorstellingen mét kinderen, vóór volwassenen. Omdat het hoognodig is het leven vanuit een nieuw perspectief te bezien. Omdat zij het misschien wel beter weten.
Met Frascati Issues worden brandende maatschappelijke kwesties onder de loep genomen. Via voorstellingen, performances, debat en alles daar tussenin bieden we een andere blik op de wereld van vandaag. Iedere editie met een andere focus en een nieuw perspectief.
Met Milo Rau (CH/BE), Alexandra Broeder, Mara van Vlijmen, Vincent Rietveld (De Warme Winkel), Britt Hatzius (UK), Nicole Beutler, Emke Idema, Thomas Dudkiewicz, Barnaby Savage & Annica Muller
Referentie
‘Kinderen nemen theater Frascati over.’ – Parool Bron
Je kent ze uit de bladen, van de televisie of misschien van de keer dat je stiekem door een Boeketreeks bladerde. Deze zomer kun je niet om ze heen: Chase Blackmore en Summer Love Goodwin zijn trending topic. Deze kinderen van rivaliserende families uit een universum dat erg op het onze lijkt, nemen je in Chasing Summer mee op een wilde tocht door de onherbergzaamheid van het bestaan. Maar wat Chase en Summer niet weten is dat hun de liefde de catharsis is die alles in hun bestaan en hun wereld zal veranderen.
Muller & Savage bevragen door middel van het universum van Chasing Summer de realiteit waarin wij ons bevinden, wat leidt tot een eigenzinnige en ludieke provocatie.
Concept, tekst & spel Annica Muller & Barnaby Luke Savage | Spel Milan Boele van Hensbroek, Tine Cartuyvels & Tessa Friedrich | Techniek Floris Vermis | Geluid Marijn Brussaard | Scenografie Eva Arends | Begeleiding Casper Vanderputte | scène fotografie Bas de Brouwer | M.d.a. Jibbe Willems, Nicolette van der Wal, Alex Mooren, Sarah Stuyling de Lange en American Apparel
Chasing Summer starte schrijfproces op de De Wallen van Amsterdam bij PEER Paper Platform, daar brachten zij de tekstonderzoek uit in de vorm van een magazine. Vervolgens hebben Muller & Savage tijdens Fraslab met het materiaal een vertaalslag naar spel gemaakt en toonde het vooronderzoek van Chasing Summer in Frascati theater. Referentie Frascati
Muller & Savage Chasing Summer hebben doorontwikkeld tot een festival voorstelling en stonden – met Boele van Hensbroek en Friedrich – op het Theaterfestival Boulevard.
Muller & Savage reizen samen, gedreven door een gezamenlijk verlangen; naar verlichting en uiteindelijk verlossing. Een verstilde bombastische roadtrip langs symbolen en iconen van popcultuur en filosofie van west naar oost.
De makers hebben zich laten inspireren door Plato’s gedachtegoed en ‘de allegorie van de grot’; waarin de mens alleen in staat is om de schaduw van de realiteit te ervaren en niet de werkelijkheid zelf.
Chasing Summer Part2 is een performatieve voorstelling over de zoektocht naar verlossing in een doolhof van verschillende realiteiten.
Concept & spel Annica Muller & Barnaby Savage | Eindregie Hannah de Meyer | M.d.a Likeminds & Theater Vrijburcht
‘Het bord boven de ingang van het tentje van Just Another Prophecy belooft iets suikerzoets of een parodie daarop. Die verwachting komt niet uit. Actrice Annica Muller en mimespeler Barnaby Savage mikken wat hoger met hun mix van porno, filosofie, kunst en edelkitsch in Chasing Summer Part 2. De term bombastisch is zeker op zijn plaats.’ – Mieske van Eck
Voor wie is niets onmogelijk is ervaringstheater in een totaal andere vorm. Je zit op het speelveld, wordt medeplichtig gemaakt en volledig het ontwrichtende verhaal ingezogen. Onvermijdelijk.
Vier acteurs vormen een gezin: een vader, een moeder, een zoon en een dochter. Ze zijn aan elkaar overgeleverd door afhankelijkheid, verlangen en wanhoop. Maar wat doet jouw perceptie als toeschouwer op dit drama met de werkelijkheid? In dit komische familiedrama ging Hanna samen met het publiek op zoek naar een gemeenschappelijk verhaal.
Tekst Simon Weeda | Regie Hanna van Mourik Broekman | Dramaturgie Emke Idema | Spel Eva Meijering, Annica Muller, Tobias Nierop, Roland Haufe | Audiovisueel ontwerp Breg Horemans | productie Nadin Topal
Muller vertolkte de rol van dochter in Voor is niets onmogelijk.
Muller en Nierop werkte beide mee aan het voortraject, waarin van Mourik Broekman haar werkmethodes en thematiek onderzocht en ontleedden in samenspel met het publiek.
‘De vier personages worden mooi aards vertolkt door Roland Haufe, Eva Meijering, Annica Muller en Tobias Nierop. Samen vormen ze een prachtig disfunctioneel gezin, en tonen ze dat onvoorwaardelijke liefde misschien universeel is, maar door iedereen op een andere manier wordt uitgelegd’. Sander Janssen – Bron
Anno 3616, 1604 jaar na Apocalypso, een doordeweekse donderdagavond bij de familie Onderling. Mijnheer Onderling praat gepassioneerd over zijn nieuwste theatervoorstelling, mevrouw Onderling vindt dat allemaal maar tijdverlies waar geen speltbrood mee op de plank komt en hevig puberende zoon en tienerdochter Onderling zitten elkaar zoals gewoonlijk stevig in de haren. Niets nieuws onder de stervende zon van Terra Infirma. Tot plots de postbode aanbelt met een uitnodiging voor mijnheer Onderling om te solliciteren op het ministerie van wederopbouw…
Tekst & regie Stef Lernous | Spel Tine Van den Wyngaert, Kirsten Pieters, Chiel van Berkel, Linda Lugtenborg, Darya Gantura, Dominique Van Malder, Eva Schram, Steve Geerts, Louis van der Waal, Annica Muller, Femke Platteau, Lobke Leirens, Michèle Even & Sander Geudens | Muziek Kreng, Jorunn Bauweraerts & Wim De Busser | Regie-assistentie Maja Westerveld | Kostuum Margerita Sanders, Amber De Saeger, Carmen Schabracq, Elisabeth Michiels, Nathalie Aerts & Rosa Schützendorf | Decorontwerp Sven Van Kuijk & Stef Lernous| Decorteam Fabian Luyten, Freek Van den Bergh, Lies Van Loock, Luc Derkinderen, Lunia Gigase | Techniek An De Hondt, Ann Van Genechten, Milan Van Doren & ploeg Cultuurcentrum Mechelen | Productieleiding Nathalie Tabury | Productieteam Alessandra Soetarto, Chanel Selleslach, Gudrun Ghesquière, Lennerd Carrein, Lien De Trogh, Myrthe Douma & Rita De Grandi |Standby barok-connaisseur par excellence Karel Vanhaesebrouck | Zakelijke leiding Nick Kaldunski
Een coproductie van Abattoir Fermé, NONA en Cultuurcentrum Mechelen.
Eind 2014 liep Muller stage bij Abattoir Fermé en speelde in de voorstelling Colossus en vertolkte daarin o.a. de rol van Dolly Onderling, dochter van het hoofdpersonage meneer Onderling. In 2017 is de Colossus, met vrijwel de complete originele cast in reprise getreden in NONA (BE).
Het marathonspektakel van Abattoir Fermé, NONA en Cultuurcentrum werd geselecteerd door het theaterfestival als een van de beste theaterproducties van het afgelopen seizoen.
De jury: ‘Colossus is het pretpark des leven dat zichzelf majestueus onderuit haalt met de teloorgang van het individu en de maatschappij tot gevolg. Hoe ernstig die moraal van het verhaal ook is, de passie en het plezier maken dit tot een feestelijk vieren van een hedendaagse tragedie. De voorstelling mag zich met recht en reden de happening van het jaar noemen.’
★★★★★ ‘Zo ver als in het barokke eindejaarspektakel Colossus durfde Abattoir Fermé nog nooit gaan. Zien is geloven… Zelden de magie én de machinerie van het theater zo overrompelend ervaren als hier.’ – Cobra
★★★★ ‘Kolossaal toneel … Je ogen zoeken rust na het vier uur durende bombardement van bonte en tot op de millimeter uitgekiende ‘Stef Lernous-beelden’ waarin – in Colossus meer dan ooit – de bonte waanzin een glijmiddel is om schurende tragiek te tonen … Een carnavalesk theaterfeest met een aangrijpend sober en tegelijkertijd angstaanjagend profetisch einde.’ – Knack
welcome to brave new world 2018. today i’m gonna talk about the internet, drugs and television. it will be so much fun. there will be many colors, shapes and sounds that you will hear, see and feel. i am waiting for you. please come to me. i am so lonely. i am all alone out here on the internet and i am really scared. please come to me. i will show you many beautiful things. things you have seen before many times. and things you have never seen before. sounds you have heard before many times. and sounds you have never heard before. come and join me. love me. love me. would you do anything for me? do you love me? love me. love me.
Disclaimer: This show is not sponsored. All of the opinions you hear are our own, unbiased views of the world we live in.
Director Annett Jarewski | Performers Bodine Sutorius, Annica Muller, Femke Arnouts, Emma Linssen & Sinem Kavus
Scenographer Hannah Baudouin | Lighting Designer Grischa Runge | Sound Designer George Dhauw | Producer Sanne Olijerhoek | Technician Thomas Lloyd | Production/Director’s Assistant Sofie Boiten
Referentie
The Zone is an installation that researches the idea of an authentic experience in nature, and tries to create a space to reflect on this. Everything in this space in intentionally fake. The plants are made of plastic, the gravel is made of rubber and you can hear the bird songs from from the internet through the speakers.
We automatically associate nature with serenity, authenticity and calmness. It’s not for nothing that you can hear bird songs accompanying the massage chair on airports, and the ‘relaxation zones’ are always decorated with trees and grass carpets. Here, only the idea of nature is often enough. But what does ‘real’ nature still mean if we settle for a simulation? And isn’t it ironic that we seek for something genuine in artificial plants in a world where there is less and less nature to find?
Concept, design & sound Marijn Brussaard | Performers Barnaby Savage, Annica Muller & Hidde Aans-Verkade
The Zone is an ongoing project, and was part of a two-week residency at Het Huis Utrecht.
Referentie
In een hoogbouwflat wijk waar de tijd stilstaat, is de 28-jarige Marokkaan Shalky zijn autosleutels kwijtgeraakt. Met behulp van zijn vrienden gaat hij naar de sleutels op zoek, maar verzeilt hierbij algauw in het alledaagse ritme van de wijk en geeft ons zo een inkijk in deze kleine wereld.
Regisseur Lance Hossein Tangestani | Scenario Douwe Nagelmaker | Producenten Rik Aarts, Hester Breunissen & Roderik Dekker | Cast Ilias Addab, Mamoun Elyounoussi, Frieda Barnhard, Annica Muller & Yorke Mulder-Bhangoo
Muller vertolkt de rol van Mela. De stoere jonge vrouw Mela, is onderdeel van de hechte vriendengroep maar wordt opgezadeld met de fouten van het hoofdpersonage Shalky.
‘Yogi Anni & Meghany joined forces in a life changing collaboration; Get inspired and join them on the path of Enlightenment. It’s our mission to empower you, so can live up to your full potential!
Fun videos full of ancient knowledge, modern wisdom, handy tools, lifestyle and intimate sharing of our personal experiences.’
Bouman en Muller hebben een gedeelde fascinatie voor vloggers en influencers en in samenwerking maakten zij Yogi Anni & Megh Collab. In tijden van de eerste quarantaine ontwikkelden de actrices een personage-onderzoek, dat leidde tot een korte serie afleveringen met diverse sketches; waarin de makers zichzelf, elkaar en de maatschappij op de hak nemen.
Als Ralf ‘s nachts de stad doorkruist, bemoeit hij zich zo min mogelijk met de escorts die hij rondrijdt. Maar wanneer de onvoorspelbare Kelly bij hem instapt, kost het Ralf steeds meer moeite om zijn afstand te bewaren.
Regie & scenario Mustafa Duygulu Productie NEW AMS Film Company | Cast Dragan Bakema & Annica Muller
In de Broedplaats komt Annica onderzoek doen in het kader van een gepland drieluik van performatieve installaties: Peep Performance, Meet & Be en Nova Nurture. Elke installatie wordt een ervaring, die in dienst staat van zelfrealisatie – geïnspireerd op de tantra- en yogafilosofie.
De afgelopen weken werkte Annica aan het derde deel: Nova Nurture: een geleide meditatie die samenvalt met een sounddesign en de ruimte. Nova Nurture is een beleving; een warme stem neemt je geleidelijk mee in een vertelling; een innerlijke reis, die leidt naar je ware Zelf. De essentie van bewustzijn in de puurste vorm: Zelf.
Concept Annica Muller i.s.m. Marijn Brussaard (sounddesign) en Leila van Wetten (schrijfbegeleiding).
Referentie
Marcus Azzini brengt Allemaal Mensen naar de theaters in Nederland. Samen met een grote groep podiumkunstenaars vanuit diverse disciplines maakt hij de schouwburg tot een ontmoetingsplaats. Allemaal Mensen beweegt mee met de actualiteit van de dag. Een tijd waarin diegene die het hardst schreeuwt, de meeste aandacht krijgt. Waarin nuance en context lijken te ontbreken. Een tijd waarin mensen worden gereduceerd tot één enkele opvatting. En voor je het weet zit je in een hokje, met een label op je hoofd.
Allemaal Mensen is een flirt met de grenzen van het theatergenre. Een voorstelling over hokjes en labels. En hoeveel meer daarachter zit.
Met & door Marcus Azzini, Eva Bartels, Ludwig Bindervoet, Joy Delima, Milou van Duijnhoven, Kendrick Etmon, Rabbi Jallo, Minne Koole, Gery Mendes, Tarik Moree, Annica Muller, Rick Paul van Mulligen, Florian Myjer, Casper Nusselder, Tim Olivier Somer & Niek Vanoosterweyck | Vormgeving Ruben Wijnstok | Dramaturgie Madelon Kooijman | regie-assistent Emilie Pos & Jan Julius Wintermans | lichtontwerp Wiel Coopmans | Kostuumatelier Femke van Neerven & Elysanne Schuurman | Marketing Evelien ter Ellen, Andrea Lentink & Marloes Pronk | Beeld Sanne Peper
‘De WijkJury koos voor Allemaal Mensen van Toneelgroep Oostpool waarin vrolijk en ernstig hokjes worden afgebroken. Regisseur Marcus Azzini maakt met een grote groep podiumkunstenaars het theater tot een ontmoetingsplaats… ‘Allemaal Mensen is haar favoriete voorstelling voor het Nederlands Theater Festival.’ – Bron
‘Een gouden formule’ – Rosalie Fleuren – – Theaterkrant ★★★★ Bron
‘Potentiële hit’ – Ron Rijghard – – NRC ★★★★ Bron
‘Een feelgood aan zwaktes en onzekerheden van de mens’ – Trouw ★★★★★
‘Allemaal mensen laat zich nog het best omschrijven als een uit de hand gelopen eindejaarsproductie van de toneelschool, maar dan tot in de puntjes voorbereid. Met verrassend veel scènes over heftige, zware onderwerpen die niet ontaarden in belerend, of al te politiek correct theater.’ – Hein janssen – Bron
‘Oostpool is kwetsbaar, puur en een beetje bloot’ – Sterre Volders – Bron
Het is kerstmis 2020. Eva en haar vriendin Laura geven een etentje voor Eva’s zusjes Loes en Anouk. Gezellig. Alhoewel, de afgelopen jaren eindigde het bijna altijd in ruzie, of op z’n minst gedoe. Typisch is dat, dat al je voornemens om dit jaar wat beter op je woorden te letten, oude frustraties thuis te laten en na het tweede glaasje glühwein vriendelijk te bedanken en een Spa’tje te nemen, als sneeuw voor de zon kunnen verdwijnen. En je zodra je weer thuiskomt, je toch allemaal weer verandert in die puber van 13, inclusief giftige rolpatronen en onderhuids oud zeer. Maar na wat er dit jaar gebeurd is met Maarten moeten ze wel, vinden ze. Bovendien: het is kerst.
Dronken Deliriumdagen een crossover tussen een even pijnlijk als hilarisch familiedrama en een smeuïge sitcom. Festen meets Gilmore Girls. Bliksemsnel, brandend actueel en met een plottwist die aankomst als een christmascracker.
Regie Daan van Bendegem | Scenario Daan Windhorst | Spel Luca Bryssinck, Sharlee Daantje, Annica Muller & Henke Tuinstra
‘Annica Muller speelt ijzersterk de rol van een millennial vol terechte maatschappelijke woede, gevoed door statistieken en instagram-quotes, die de verantwoordelijkheid van een globale maatschappelijke beweging op haar schouders voelt rusten. Ze is heerlijk fel in haar woede-uitbarstingen en laat tegelijkertijd mooi een onderliggende kwetsbaarheid zien.’ Theaterkrant Bron
Op zoek naar een nieuwe samenlevingsvorm, stapten Eva, Abe, Nienke en Annica in een Volkswagenbus en bezochten verschillende community’s met bijzondere levensvormen. Al tijdens dit proces van droom naar daad zien ze de complexiteit van communicatie en verbinding tussen de mensen, waardoor het idealisme van betrokkenen verandert in cynisme en teleurstelling.
Hoe kunnen we delen: onze emoties, gedachten, idealen en omgeving? Hoe verbinden we ons met elkaar en met onze omgeving en bouwen we een nieuw liefdevol fundament voor ons samenzijn?
Come Unity! Een theatrale poging tot verbinding en zingeving, vol hartverwarmende odes, krachtige manifesten, diepe hartenwensen en gevierde angsten. Wij gaan op zoek naar onszelf, de ander en de wereld.
Makers Eva Bartels | Abe Dijkman | Nienke van Hofslot | Marius Mensink | Annica Muller Eindregie Charli Chung | Dramaturgie Anke Vromen | Muziek Marius Mensink
M.d.a. Peggy Kuiper | Saskia Rocks | Rosa van Wissen | Madelon Kooijman | John de Weerd | Job Reuten | Aram Haagsma | Ayla Baart | Jara Enkelaar | Miranda Prein | Joery de Winter | WIHH | Orkater | Bellevue | Frascati | De Parade.
★★★★ ‘Een feest der herkenning aan flowerpowergekkigheid, met muziek, dans, plannen en paden die nergens toe leiden of doodlopen, maar die onder leiding van dit gloedvolle stelletje spelers onderwijl toch een hoop plezier opleveren.’ Volkskrant – Bron
‘In theatervoorstelling ‘Come Unity’ stelt Collectief Poly Poly de vraag: ‘Hoe samen te leven?’ Die vraag is simpel, het antwoord niet. Een zoektocht naar een nieuwe vorm van samenleven, met een flinke dosis hoop.’ – Petra Platschorre – Human – Bron
‘Hyperaltruïstische bonte avond…’ ‘Deze voorstelling heeft fijne jonge makers die met aanstekelijke energie spelen.’ – Sander janssens – Theaterkrant – Bron
Burning Butterfly XL is een extended solovoorstelling van Annica Muller over het nachtelijke leven in stripclub La Luna. Een eigentijdse en theatrale vertelling, die laveert tussen fictie en docu; gebaseerd op autobiografische verhalen en interviews met ex-collega’s uit de striptease branch. De schoonheid en de lelijkheid van het geromantiseerde, doch grillige nachtleven krijgen vorm.
In een hypnotiserend, gestileerd en voortdurend bewegingsidioom, stelt Muller haar lichaam op als spreekbuis van de stripclub. Vanaf een klein kistje brengt Muller de nachtwereld tot leven. Snelle schakels en extreme personages passeren de revue. De jonge, kwetsbare Butterfly raakt steeds dieper betrokken bij de verhalen en de grens tussen fictie en realiteit vervaagt gevaarlijk. De stralende Butterfly gaat op in haar eigen vlammen. Volg Butterfly op intieme wijze in een reeks spannende verhalen en onvergetelijke ontmoetingen. Burning Butterfly XL werpt een humoristische en rauwe blik op seksualiteit, grenzen en macht.
Concept & spel Annica Muller Eindregie Casper Vandeputte Artistieke begeleiding Liet Lenshoek Coproducent Likeminds Lichtontwerp & technische productie Rembrandt Pieplenbosch & Jasper Kayser M.d.a. Barnaby Savage, Marius Mensink & Saskia van der Klei duur 55 min
In het kader van Likeminds Bedankt maakte Muller een versie van Burning Butterfly. In de zomer van 2019 stond Burning Butterly te vlammen op theaterfestivals o.a. de Parade Utrecht & Amsterdam, Boulevard theaterfestival, de wereld v.d. parade en het Stadsfestival Zwolle. Burning Butterfly telde een gemiddelde zaalbezetting van 87% met 3689 betalende bezoekers.
Vervolgens ontwikkelde Muller Burning Butterfly XL speelde tijdens Tweetakt festival, Oostpool Weekend, De Makersdag / Spoormakersfestival en reeds op het Amsterdam Fringe Festival in de Peepshow palace / de Brakke Grond.
Burning Butterfly XL leent zich ook goed voor een double bill of als verrijkend onderdeel van een groter programma.
Februari (2021) is Burning Butterfly XL wederom te zien in theaters.
De voorstelling ‘Burning Butterfly XL’ van Annica Muller ontving een eervolle vermelding van de jury – Amsterdam Fringe festival – Bron
‘Ik zie geen verschil tussen strippen in de club of in een museum’ – Herien Wensink – Volkskrant – Bron
‘Deze solo toont vooral de sterke techniek van Muller spel… Met schijnbaar minimale inzet – een verandering van houding, een andere mimiek, een flink aangezet accent – roept ze compleet andere personages op, waarvan meteen duidelijk is wat voor types het zijn. Door snel te schakelen bewaart ze, zonder een seconde van haar plek te komen, een spannende dynamiek, geen moment verliest ze de controle. Haar spel is zowel gevaarlijk als lichtzinnig, even duister als humoristisch.’ – Sander Janssen – Theaterkrant – Bron
‘Hoe ik mezelf verloor in mijn werk als danseres bij een stripclub; Ik was gehecht geraakt aan het geld, mijn verhouding tot mannen was helemaal anders geworden en ik had nare karaktertrekjes gekregen die ik niet bij mezelf vond passen.’ – Djanlissa Pringels – Vice – Bron
‘We volgden actrice en theatermaker Annica Muller een dag op de Parade, op de eerste speeldag van haar solovoorstelling ‘Burning Butterfly’. ‘Je komt op een punt dat je denkt: ik ben echt een ondernemer als artiest.’ – Petra Platschorre – Human – Bron
‘Annica Muller heeft een bijzonder verhaal!.. Ze vertelt openhartig over alle donkere maar ook mooie kant van deze wereld, waarin ze steeds dieper werd meegezogen’. – Dede Vonk – De Makers podcast – Bron
‘De performance gaat over de schoonheid en de lelijkheid van het nachtleven – en daarmee van het leven zelf’… ‘Net als bij theater is in de stripwereld de grens tussen fictie en realiteit diffuus’, zegt Muller’. – Sander Janssens – Het Parool – Bron